panika

Ido

Étymologie

Du français panique.

Adjectif

panika \pa.ˈni.ka\

  1. Panique.

Polonais

Étymologie

Du français panique.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif panika paniki
Vocatif paniko paniki
Accusatif panikę paniki
Génitif paniki paniek
Locatif panice panikach
Datif panice panikom
Instrumental paniką panikami

panika \Prononciation ?\ féminin

  1. Panique.
    • wywołać panikę.
      susciter la panique.

Synonymes

  • popłoch

Dérivés

  • panikować paniquer »)

Voir aussi

  • panika sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Slovaque

Étymologie

Du français panique via l’allemand Panik.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif panika paniky
Génitif paniky paník
Datif panike panikám
Accusatif paniku paniky
Locatif panike panikách
Instrumental panikou panikami

panika \ˈpa.ni.ka\ féminin

  1. Panique.

Dérivés

  • panický, panique
  • panikáriť, paniquer

Références

  • panika dans les dictionnaires de l’Institut de linguistique Ľudovít Štúr

Tchèque

Étymologie

Du français panique via l'allemand Panik.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif panika paniky
Génitif paniky panik
Datif panice panikám
Accusatif paniku paniky
Vocatif paniko paniky
Locatif panice panikách
Instrumental panikou panikami

panika \ˈpa.nɪ.ka\ féminin

  1. Panique.

Apparentés étymologiques

Références

  • Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage
  • Jiří Rejzek, Dictionnaire étymologique tchèque, Leda, Prague, 2001

Yupik central

Forme de nom commun

panika

  1. Forme possessive à la première personne du singulier de panik.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.