pellaat

Breton

Étymologie

→ voir pell et -aat.
Du moyen breton pellhat[1].
À comparer avec les verbes pellhau en gallois, pellhé en cornique (sens identique).

Verbe

pellaat (diouzh) \pɛˈlɑːt\ (voir la conjugaison), base verbale pella-

  1. (s') Eloigner (de).
    • Eur paz am boa great evit pellaat, pa ouen strobellet gand eun dra-bennag a ioa var an douar.  (Lan Inisan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, page 52)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • Ur paz am boa graet evit pellaat, pa voen strobellet gant un dra bennak a yoa war an douar.  (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 44)
      J’avais fait un pas pour m’éloigner, quand je fus gêné par quelque chose qui était sur le sol.
  2. (Sens figuré) Ecarter.
  3. (Sens figuré) Reporter, différer.

Prononciation

Variantes orthographiques

Antonymes

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499


Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.