pignat

Voir aussi : pignât

Breton

Étymologie

Dérivé de pign, avec le suffixe -at.

Verbe

Mutation Forme
Non muté pignat
Adoucissante bignat
Spirante fignat

pignat \ˈpĩɲat\ \ˈpĩnjat\ intransitif-transitif direct (voir la conjugaison), base verbale pign-

  1. Grimper, monter.
    • Pignat a reas eta war doenn e gastell, hag e taolas eur sell war ar parkeier tro-war-dro.  (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 1, Gwalarn, 1936, page 21)
      Il grimpa (Grimper il fit) donc sur le toit de son château, et il jeta un regard sur les champs tout autour.

Variantes orthographiques

  • pignal
  • pigniñ

Dérivés

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.