sezono

Voir aussi : sezóno

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine sezon (« saison ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif sezono
\se.ˈzo.no\
sezonoj
\se.ˈzo.noj\
Accusatif sezonon
\se.ˈzo.non\
sezonojn
\se.ˈzo.nojn\

sezono \se.ˈzo.no\

  1. Saison.
    • Pro malsat’, ĝi petis truda
      Helpon al formik’ apuda,
      Prunton nur de ia grajn’
      Por plu vivi kiel ajn
      Ĝis sezono nova venos
       (Jean de La Fontaine, Cikado kaj Formiko, « Fabloj », Kompreni (traduction de Lucien Thèvenin), 1948, page 9)
      Elle alla crier famine
      Chez la Fourmi sa voisine,
      La priant de lui prêter
      Quelque grain pour subsister
      Jusqu'à la saison nouvelle.

Hyponymes

Prononciation

Voir aussi

  • sezono sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Bibliographie

Ido

Étymologie

De l’allemand, Saison, de l'anglais, season, du français, saison, du russe, сезон et du suffixe -o (caractéristique des substantifs).

Nom commun

Singulier Pluriel
sezono
\sɛ.ˈzɔ.no\
sezoni
\sɛ.ˈzɔ.ni\

sezono \sɛ.ˈzɔ.nɔ\

  1. Saison.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.