spirito
Espéranto
Étymologie
- (Date à préciser) Composé de la racine spirit (« esprit ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | spirito \spi.ˈri.to\ |
spiritoj \spi.ˈri.toj\ |
Accusatif | spiriton \spi.ˈri.ton\ |
spiritojn \spi.ˈri.tojn\ |
spirito
- Esprit. (Substance incorporelle et immatérielle.)
Tiel, la sekretario pri komerco dum rapida vizito en la lando, admiregis la “enorman progreson” kiun li tie mezuris kaj li laŭdis la entrepreneman spiriton kiun li tie spertis.
— (Le Monde diplomatique, 2002-2004)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine spirit . Racine:espéranto/spirit/dérivés
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « spirito [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « spirito [Prononciation ?] »
Bibliographie
- spirito sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
Ido
Étymologie
- De l’espéranto.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
spirito \Prononciation ?\ |
spiriti \Prononciation ?\ |
spirito \spi.ˈri.tɔ\
- Esprit (être pensant, principe pensant, être incorporel).
Italien
Étymologie
- Du latin spiritus.
Dérivés
- spirito di squadra (« esprit d’équipe »)
- spirito aspro, spirito dolce
Prononciation
- Monopoli (Italie) : écouter « spirito [Prononciation ?] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.