suspiratus

Latin

Étymologie

Déverbal de suspiro, dérivé de suspiratum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif suspiratus suspiratūs
Vocatif suspiratus suspiratūs
Accusatif suspiratum suspiratūs
Génitif suspiratūs suspiratuum
Datif suspiratūi
ou suspiratū
suspiratibus
Ablatif suspiratū suspiratibus

suspiratus \Prononciation ?\ masculin

  1. Soupir.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif suspiratus suspirată suspiratum suspiratī suspiratae suspirată
Vocatif suspirate suspirată suspiratum suspiratī suspiratae suspirată
Accusatif suspiratum suspiratăm suspiratum suspiratōs suspiratās suspirată
Génitif suspiratī suspiratae suspiratī suspiratōrŭm suspiratārŭm suspiratōrŭm
Datif suspiratō suspiratae suspiratō suspiratīs suspiratīs suspiratīs
Ablatif suspiratō suspiratā suspiratō suspiratīs suspiratīs suspiratīs

suspiratus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de suspiro.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.