tann
: Tann
Breton
Étymologie
Nom commun
Mutation | Collectif | Singulatif |
---|---|---|
Non muté | tann | tannenn |
Adoucissante | dann | dannenn |
Spirante | zann | zannenn |
Dérivés
- aval-tann
- cʼhwil-tann
- glastann
- ili-tann
Anagrammes
Norvégien (bokmål)
Étymologie
- Du vieux norrois tǫnn.
Nom commun
Singulier | Pluriel | |||
---|---|---|---|---|
Indéfini | Défini | Indéfini | Défini | |
Masculin | tann | tannen | tenner | tennene |
Féminin | tann | tanna | tenner | tennene |
tann \Prononciation ?\
- (Anatomie) Dent.
- (Par analogie) Dent.
Norvégien (nynorsk)
Étymologie
- Du vieux norrois tǫnn.
Nom commun
Féminin | Indéfini | Défini |
---|---|---|
Singulier | tann | tanna |
Pluriel | tenner | tennene |
tann \Prononciation ?\
- (Anatomie) Dent.
- (Par analogie) Dent.
Variantes
Wolof
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « tann [Prononciation ?] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.