trobador
Ancien occitan
Cette entrée est considérée comme une ébauche à compléter en ancien occitan. Si vous possédez quelques connaissances sur le sujet, vous pouvez les partager en modifiant dès à présent cette page (en cliquant sur le lien « modifier le wikicode »). |
Étymologie
- De trobar.
Nom commun
trobador masculin
- (Poésie) Poète, troubadour.
Esegon trobar naturau
— (Marcabrun, Lo vers comens cant vei del fau ( transcription de Michel Zink, Les Troubadours - une histoire poétique, 2013, p. 134))
Port la peira e l'esca e·l fozill,
Mas menut trobador bergau
Entrebesquill
Me torno mon chant en badau
E·n fan gratill.- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Apres estet tant ab un trobador que avia nom Cercamon qu’el comensset a trobar.
— (Vida de Marcabrun, (transcription de Michel Zink, Les Troubadours - une histoire poétique, 2013, p. 122))- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Variantes
Vocabulaire apparenté par le sens
Catalan
Étymologie
- De trobar (« trouver, versifier »).
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
trobador \tɾubəˈdo\ |
trobadors \tɾubəˈdos\ |
trobador [tɾuβəˈðo] masculin (pour une femme, on dit : trobadora)
- Trouveur, découvreur.
- (Poésie) Troubadour.
Lexant a part l'estil dels trobadors
— (Ausiàs March, Lexant a part l'estil dels trobadors)
qui, per escalf, trespassen veritat,
e sostrahent mon voler affectat
perque no·m torb, diré·l que trob en vós.
Tot mon parlar als qui no us hauran vista
res no valrrà, car fe no y donaran,
e los vehents que dins vós no veuran,
en creur·a mi, llur arma serà trista.- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Dérivés
- trobadoresc
Synonymes
- 1 : descobridor
- 2 : poeta
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- catalan central, baléare (hors majorquin) : [tɾuβəˈðo]
- majorquin : [tɾoβəˈðo]
- roussillonnais : [tɾuβəˈðu]
- catalan nord-occidental : [tɾoβaˈðo]
- valencien : [tɾoβaˈðoɾ], [tɾoβaˈoɾ]
- Barcelone (Espagne) : écouter « trobador [Prononciation ?] »
Occitan
Étymologie
- De trobar (« versifier »).
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
trobador \tɾubaˈdu\ |
trobadors \tɾubaˈdus\ |
trobador \tɾubaˈdu\ masculin (pour une femme, on dit : trobairitz) (graphie normalisée)
- (Poésie) Troubadour.
Dérivés
- trobadorenc, trobadorenca
Dérivés dans d’autres langues
- Français : troubadour
Prononciation
- languedocien : [tɾuβaˈðu]
- provençal : [tʁubaˈdu]
- France (Béarn) : écouter « trobador [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.