vagina
Anglais
Étymologie
- Du latin vagina.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
vagina \və.ˈdʒaɪ.nə\ |
vaginas \və.ˈdʒaɪ.nəz\ |
vagina \və.ˈdʒaɪ.nə\
- (Anatomie) Vagin.
- (Populaire) (Par extension) Vulve.
Prononciation
- États-Unis : écouter « vagina [və.ˈdʒaɪ.nə] »
Voir aussi
- vagina sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
Catalan
Étymologie
- Du latin vagina.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
vagina \Prononciation ?\ |
vagines \Prononciation ?\ |
vagina \Prononciation ?\ féminin
- (Anatomie) Vagin.
Dérivés
Prononciation
- central, roussillonnais : \bəˈʒinə\
- baléare : \vəˈʒinə\
- nord-occidental : \baˈd͡ʒina\
- Lérida, Fraga : [baˈd͡ʒinɛ]
- valencien : \vaˈd͡ʒina\
- valencien central : \baˈt͡ʃina\
- El Prat de Llobregat (Espagne) : écouter « vagina [Prononciation ?] »
Espagnol
Étymologie
- Du latin vagina.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
vagina \ba.ˈxi.na\ |
vaginas \ba.ˈxi.nas\ |
vagina \ba.ˈxi.na\ féminin
- (Anatomie) Vagin.
Prononciation
- Venezuela : écouter « vagina [Prononciation ?] »
Paronymes
Espéranto
Étymologie
- (Date à préciser) Composé de la racine vagin (« vagin ») et de la finale -a (adjectif).
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | vagina \va.ˈɡi.na\ |
vaginaj \va.ˈɡi.naj\ |
Accusatif | vaginan \va.ˈɡi.nan\ |
vaginajn \va.ˈɡi.najn\ |
vagina \va.ˈɡi.na\
Apparentés étymologiques
→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine vagin . Racine:espéranto/vagin/dérivés
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « vagina [Prononciation ?] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « vagina [Prononciation ?] »
Indonésien
Étymologie
- Du latin vagina.
Italien
Étymologie
- Du latin vagina.
Dérivés
- vagina artificiale (« vaginette, vagin artificiel »)
Latin
Étymologie
- Le sens étymologique n’a pas le sens moderne de « vagin » mais proprement celui de « couverture ». Il dérive de vas, vasis [1] dont le sens a évolué de « équipement, bagage » vers « vase », suivant presque parallèlement l’évolution sémantique de vagina depuis le concept abstrait de « couverture » vers celui d’« objet creux ».
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | vagină | vaginae |
Vocatif | vagină | vaginae |
Accusatif | vaginăm | vaginās |
Génitif | vaginae | vaginārŭm |
Datif | vaginae | vaginīs |
Ablatif | vaginā | vaginīs |
vagina \Prononciation ?\ féminin
Dérivés
- evagino (« dégainer »)
- evaginatio (« action de dégainer »)
- vaginŭla (« balle (de blé) »)
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « vagina », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] « vagina », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Néerlandais
Étymologie
- Du latin vagina.
Synonymes
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 98,9 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « vagina [Prononciation ?] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « vagina [Prononciation ?] »
Références
- Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Occitan
Étymologie
- Du latin vagina.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
vagina \βaˈd͡ʒino̯\ |
vaginas \βaˈd͡ʒino̯s\ |
vagina \βaˈd͡ʒino̯\ (graphie normalisée) féminin
- (Anatomie) Vagin.
Dérivés
Prononciation
- (Languedocien) : \βaˈd͡ʒino̯\
- (Provençal) : \vaˈd͡ʒino\
- (Niçois) : \vaˈd͡ʒina\
- France (Béarn) : écouter « vagina [βaˈd͡ʒino̯] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Portugais
Étymologie
- Du latin vagina.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
vagina | vaginas |
vagina \vɐ.ʒˈi.nɐ\ (Lisbonne) \va.ʒˈi.nə\ (São Paulo) féminin
- (Anatomie) Vagin.
Prononciation
- Lisbonne: \vɐ.ʒˈi.nɐ\ (langue standard), \vɐ.ʒˈi.nɐ\ (langage familier)
- São Paulo: \va.ʒˈi.nə\ (langue standard), \va.ʒˈi.nə\ (langage familier)
- Rio de Janeiro: \va.ʒˈĩ.nɐ\ (langue standard), \va.ʒˈĩ.nɐ\ (langage familier)
- Maputo: \vɐ.ʒˈi.nɐ\ (langue standard), \vɐ.ʒˈĩ.nɐ\ (langage familier)
- Luanda: \vɐ.ʒˈi.nɐ\
- Dili: \və.ʒˈi.nə\
- Brésil : écouter « vagina [Prononciation ?] »
Références
- « vagina », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage
Tchèque
Étymologie
- Du latin vagina.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | vagina | vaginy |
Génitif | vaginy | vagin |
Datif | vagině | vaginám |
Accusatif | vaginu | vaginy |
Vocatif | vagino | vaginy |
Locatif | vagině | vaginách |
Instrumental | vaginou | vaginami |
vagina \vaɡiːna\ féminin
Synonymes
Voir aussi
- pochva sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.