beroven

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
beroven	berovend
beroving	beroofd

Uitspraak

Geluid: beroven (hulp, bestand)
IPA: / bəˈrovə(n) / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

be·ro·ven

Woordherkomst en -opbouw

Afgeleid van roven met het voorvoegsel be-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
beroven	beroofde	beroofd
zwak -d	volledig

Werkwoord

beroven

overgankelijk iemand met geweld zijn bezit ontnemen
- Zij werden plotseling aangevallen en beroofd van al hun bezittingen.
iemand het genot van iets doen missen, zaken ontdoen van iets
- Hij beroofde zijn ouders van hun zondagsrust.

Vertalingen

1. iemand met geweld zijn bezit ontnemen

Duits: berauben ^(de)
Engels: rob ^(en), plunder ^(en)
Frans: dérober ^(fr)
Noors: berøve ^(no)

Nynorsk: røve ⁽ⁿⁿ⁾
Papiaments: priva
Spaans: despojar ^(es), robar ^(es), asaltar ^(es), privar ^(es), desnudar ^(es), quitar ^(es), desvalijar ^(es)

Gangbaarheid

Het woord beroven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "beroven" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.^[1]

Verwijzingen

↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.