blatant

Nederlands

Woordafbreking
  • bla·tant
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Engels, voor het eerst aangetroffen in 1889 [1]

Bijvoeglijk naamwoord

blatant

  1. overduidelijk, vaak op een manier die blijk geeft van een zekere schaamteloosheid
    • Dat is blatante reclame. 

Gangbaarheid

  • Het woord blatant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.


Engels

Uitspraak
  • Geluid:  blatant (VS)    (hulp, bestand)
Woordherkomst en -opbouw
  • Mogelijk te herleiden tot het Schots (blaitand)

Bijvoeglijk naamwoord

stellend vergrotend overtreffend
blatantmore blatantmost blatant

blatant

  1. blatant, overduidelijk

Verwijzingen

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.