concomitant

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  concomitant    (hulp, bestand)
Woordafbreking
  • con·co·mi·tant
Woordherkomst en -opbouw
  • uit het Latijn [1]
stellend
onverbogen concomitant
verbogen concomitante
partitief concomitants

Bijvoeglijk naamwoord

concomitant

  1. samengaand, gelijktijdig, vergezellend, accessoir
    ▸ Voordien konden die aanvallen niet beheerst worden, ondanks de behandeling met een of twee concomitante anti-epileptica. Uit studies blijkt dat gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen niet alleen ernstig zijn, maar ook frequent voorkomen: bij 23% epilepsiegevallen.[2]
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord concomitant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Verwijzingen

  1. ↑ concomitant op website: Etymologiebank.nl
  2. ↑ Weblink bron
    BELGA
    “UCB haalt goede testresultaten met Keppra” (27/10/2005), De Standaard
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.