narre

Uitspraak

• Geluid:  narre    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• nar·re

Woordherkomst en -opbouw

•  nar ww  met de uitgang -e

Werkwoord

narre

1. aanvoegende wijs van narren

Gangbaarheid

• Het woord narre staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Uitspraak

• IPA: /nɑrə/

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘zot’ voor het eerst aangetroffen in 1432. ^[1]
• Ontleend aan Middelhoogduits narre “zot, dwaas” (modern Duits Narr). ^[2]

Zelfstandig naamwoord

narre m ^{[3] [4]}

1. (beroep) dwaas, gek, zot

   ▸ Goden, isser oock yet gheluckighers dan die aerdt der menschen diemen int ghemeyne, so ick meyne met seer schoone namen, Gecken, Sotten, Dwasen, ende Narren noemt?^[5]

Vertaling ontbreekt, voeg deze alstublieft toe.

Verwijzingen

Werkwoord

narre

1. eerste en derde persoon enkelvoud onvoltooid tegenwoordige tijd (indicatif présent) van narrer
2. eerste en derde persoon enkelvoud tegenwoordige aanvoegende wijs (subjonctif présent) van narrer
3. tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs (impératif présent) van narrer

Werkwoord

narre

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van narrar
2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van narrar
3. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van narrar