nominare

Italiaans

Uitspraak
  • Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
  • IPA: /nomiˈnare/
Woordafbreking
  • no·mi·na·re
Woordherkomst en -opbouw

Werkwoord

nominare overgankelijk

  1. noemen
  2. benoemen
    «nominare qualcuno primo ministro»
    iemand tot premier benoemen

Latijn

Uitspraak
  • IPA:
Woordherkomst en -opbouw
  • Afgeleid van nomen (gen. nominis) met het achtervoegsel -are.
stamtijd
infinitief 1e pers. enk.
ind. praes. act.		 1e pers. enk.
ind. perf. act.		 supinum
nomināre nomino nomināvi nominātus
eerste vervoeging volledig

Werkwoord

nomināre

  1. noemen, benoemen
    «consulem nominare.»
    een consul benoemen.
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.