nominative

Engels

Uitspraak
  • /ˈnɒmɪnətɪv/
enkelvoud meervoud
nominative nominatives

Zelfstandig naamwoord

nominative

  1. (taalkunde) nominatief; een naamval die gewoonlijk het onderwerp van een zin aanduidt
    «In languages like Scottish Gaelic the nominative differs from the vocative.»
    In talen zoals Schots-Gaelisch verschilt de nominatief van de vocatief.

Bijvoeglijk naamwoord

nominative

  1. (taalkunde) wat op de nominatief betrekking heeft
  2. naamdragend, waaraan de naam van een persoon gehecht is
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.