opspelen
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: opspelen (hulp, bestand)
Woordafbreking
- op·spe·len
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘op zijn poot spelen, razen’ voor het eerst aangetroffen in 1806 [1]
- samenstelling van op en spelen [2]
Werkwoord
opspelen [3]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| opspelen |
speelde op |
opgespeeld |
| zwak -d | volledig | |
- onovergankelijk op een vervelende manier ergens wat van merken
- Na de ruzie met zijn vrouw speelde zijn maag weer op.
- onovergankelijk uitvaren, zich heftig uiten
- overgankelijk een kaart spelen bij een kaartspel
- Hij speelde zijn kaarten op, met de mededeling dat alle slagen door hem gehaald zullen worden.
Gangbaarheid
- Het woord opspelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "opspelen" herkend door:
| 97 % | van de Nederlanders; |
| 91 % | van de Vlamingen.[4] |
Verwijzingen
- ↑ "opspelen" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ opspelen op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.