struiken

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  struiken    (hulp, bestand)
Woordafbreking
  • strui·ken
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
struiken
struikte
gestruikt
zwak -t volledig

Werkwoord

struiken

  1. (plantkunde) een struik gaan vormen, dicht bij de grond scheuten of blaadjes krijgen
    • Door het mooie weer begon het gras al vroeg in het jaar te struiken. 
  2. (verouderd) struikelen
    • Geen mens is zo wijs, of hij struikt wel op 't gladde ijs. [1]
Afgeleide begrippen

Zelfstandig naamwoord

de struiken mv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord struik
    ▸ Ik liep over rotsige bergen, begroeid met struiken en cactussen.[2]

Gangbaarheid

  • Het woord struiken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
98 %van de Nederlanders;
96 %van de Vlamingen.[3]

Verwijzingen

  1. ↑ naar:
    Pers, D.P.
    Bellerophon, of Lust tot Wysheyd (1614)
  2. ↑
    Tim Voors
    “Alleen, De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada”, eBook: Mat-Zet bv, Soest (2018), Fontaine Uitgevers
  3. ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.