timur

Niet te verwarren met: Timur

Indonesisch

Woordherkomst en -opbouw
Woordafbreking
  • ti·mur

Zelfstandig naamwoord

timur

  1. (windstreek) oosten, oost in samenstellingen die geen naam zijn; wordt als naam van de windrichting zelf of deel van een aardrijkskundige naam met een hoofdletter gespeld
    «Matahari terbit di sebelah timur.»
    De zon komt op in het oosten.
Schrijfwijzen
Antoniemen
Afgeleide begrippen
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.