wuiven

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  wuiven    (hulp, bestand)
  • IPA: /wœyvə/
Woordafbreking
  • wui·ven
Woordherkomst en -opbouw
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
wuiven
wuifde
(woof) *
gewuifd
(gewoven) *
zwak -d volledig

Werkwoord

wuiven

  1. inergatief een groet brengen door met de handen te zwaaien
    • De koningin wuifde naar de menigte. 
     De koningin sloot de avond wuivend af met een ererondje langs het publiek. Er staan haar de komende weken nog veel festiviteiten te wachten, met een vierdaagse Platinum Jubileeweekend dat begint op 2 juni.[4]
     In Tain l'Hermitage zien we een vervallen garage uit de jaren dertig. G RAGE staat boven de poort, zoals de Nationale 7 ook veel OTELS en RE TAUR NTS kent. De pompen staan er nutteloos bij, op een uithangbord wuift een Michelinmannetje naar de klanten die nooit meer zullen komen.[5]
  2. inergatief heen en weer buigen, zwenken
    • In het korenveld wuifden alle halmen met de wind mee. 
Opmerkingen
  • De sterke vervoeging volgens klasse 2 is later ontstaan door analogie en staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal. Van Dale vermeldt ze wel als schertsend gebruikte vormen.
  • In het noordelijke taalgebied wordt de betekenis 1 "een groet brengen" immer gevolgd door een voorzetsel, in andere streken zoals Limburg niet; daar kan men dus bijvoorbeeld zeggen Hij wuift de menigte.
Afgeleide begrippen
Vertalingen

Gangbaarheid

  • Het woord wuiven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
98 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.[6]

Meer informatie

Verwijzingen

Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.