gis

• Geluid:  gis    (hulp, bestand)

• gis

• Leenwoord uit het Jiddisch, in de betekenis van ‘Bargoens: slim’ voor het eerst aangetroffen in 1860 ^[1]
• Herkomst: Jiddisj ^[2]
• (zn) g met het achtervoegsel -is

gis

1. (Jiddisch-Hebreeuws) intelligent, slim [1], schrander

   • Een gisse opmerking. 

de gis v / m

1. (muziek) een halve toon verhoogde toon "g"

   • De toon “gis” klinkt in de getempereerde stemming gelijk aan de toon “as”. 

2. (muziek) de grondtoon (tonica) van de “gis-mineurtoonladder”, tevens een korte aanduiding van die toonladder

   • Op de notenbalk van een vioolsonate in gis, staan vijf kruisen als voortekens. 

3. (muziek) de grondtoon van het “gis-mineurakkoord”, de kleine drieklank op de eerste trap (tonica-akkoord) van de kleinetertstoonladder op die toon

   • De drie tonen van het gis-mineurakkoord (symbool: G#m) in grondligging, zijn: gis - b - dis. 

gis

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van gissen
   

   • Ik gis. 

2. gebiedende wijs van gissen
   

   • Gis! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van gissen
   

   • Gis je? 

• Het woord gis staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "gis" herkend door:

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• gis

gis o

1. (muziek) de toon ”gis”
2. (muziek) gis: korte aanduiding van de toonaard “gis-mineur”

   «Eine Sonate in gis.»

   Een sonate in gis kleine terts.

gis

1. gisten
2. gissen