uitspatten

• Geluid:  uitspatten    (hulp, bestand)

• uit·spat·ten

• samenstelling van  uit  en  spatten 

uitspatten ^[1]

1. onovergankelijk losbandig zijn, zichzelf te buiten gaan, boemelen, brassen, slempen

uitspatten

1. (in een bijzin) meervoud verleden tijd van uitspatten
   

   • ...dat wij uitspatten. 
     
   • ...dat jullie uitspatten. 
     
   • ...dat zij uitspatten. 

• Het woord uitspatten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.