spretta

Faroese

Etymology

Inherited from Old Norse spretta (to spring forth), from Proto-Germanic *sprintaną; compare English sprint.

Verb

spretta (third person singular past indicative spratt, third person plural past indicative spruttu, supine sprottið)

  1. to jump
  2. to grow

Conjugation

Conjugation of (group v-49pp)
infinitive
supine sprottið
present past
first singular spretti spratt
second singular sprettur spratst
third singular sprettur spratt
plural spretta spruttu
participle (a34)1 sprettandi sprottin
imperative
singular sprett!
plural sprettið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsprɛhta/
  • Rhymes: -ɛhta

Etymology 1

Inherited from Old Norse spretta (to spring forth), from Proto-Germanic *sprintaną; compare English sprint.

Verb

spretta (strong verb, third-person singular past indicative spratt, third-person plural past indicative spruttu, supine sprottið)

  1. (intransitive) to spring forth, to rise
  2. (intransitive) to grow (of hair, grass, etc.)
Conjugation
spretta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur spretta
supine sagnbót sprottið
present participle
sprettandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég sprett spratt spretti sprytti
þú sprettur sprast sprettir spryttir
hann, hún, það sprettur spratt spretti sprytti
plural við sprettum spruttum sprettum spryttum
þið sprettið spruttuð sprettið spryttuð
þeir, þær, þau spretta spruttu spretti spryttu
imperative boðháttur
singular þú sprett (þú), sprettu
plural þið sprettið (þið), sprettiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sprottinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
sprottinn sprottin sprottið sprottnir sprottnar sprottin
accusative
(þolfall)
sprottinn sprottna sprottið sprottna sprottnar sprottin
dative
(þágufall)
sprottnum sprottinni sprottnu sprottnum sprottnum sprottnum
genitive
(eignarfall)
sprottins sprottinnar sprottins sprottinna sprottinna sprottinna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
sprottni sprottna sprottna sprottnu sprottnu sprottnu
accusative
(þolfall)
sprottna sprottnu sprottna sprottnu sprottnu sprottnu
dative
(þágufall)
sprottna sprottnu sprottna sprottnu sprottnu sprottnu
genitive
(eignarfall)
sprottna sprottnu sprottna sprottnu sprottnu sprottnu
Derived terms
  • spretta á fætur
  • spretta af
  • spretta upp

Etymology 2

Inherited from Old Norse spretta, from Proto-Germanic *sprantijaną, thus a causative of etymology 1.

Verb

spretta (weak verb, third-person singular past indicative spretti, supine sprett)

  1. to cause to spring forth [with dative]
  2. to loose, to unfasten, to open [with dative]
Conjugation
spretta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur spretta
supine sagnbót sprett
present participle
sprettandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég spretti spretti spretti spretti
þú sprettir sprettir sprettir sprettir
hann, hún, það sprettir spretti spretti spretti
plural við sprettum sprettum sprettum sprettum
þið sprettið sprettuð sprettið sprettuð
þeir, þær, þau spretta sprettu spretti sprettu
imperative boðháttur
singular þú sprett (þú), sprettu
plural þið sprettið (þið), sprettiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sprettast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að sprettast
supine sagnbót sprest
present participle
sprettandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég sprettist sprettist sprettist sprettist
þú sprettist sprettist sprettist sprettist
hann, hún, það sprettist sprettist sprettist sprettist
plural við sprettumst sprettumst sprettumst sprettumst
þið sprettist sprettust sprettist sprettust
þeir, þær, þau sprettast sprettust sprettist sprettust
imperative boðháttur
singular þú sprest (þú), sprestu
plural þið sprettist (þið), sprettisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
Derived terms
  • spretta á
  • spretta af hesti
  • spretta úr spori

Etymology 3

Noun

spretta f (genitive singular sprettu, nominative plural sprettur)

  1. (especially of grass) growth
Declension
Declension of spretta (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative spretta sprettan sprettur spretturnar
accusative sprettu sprettuna sprettur spretturnar
dative sprettu sprettunni sprettum sprettunum
genitive sprettu sprettunnar spretta sprettanna

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

spretta

  1. inflection of sprette:
    1. simple past
    2. past participle (Verb 2)