φλύαρος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien φλύαρος, phlúaros.
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | φλύαρος | φλύαρη | φλύαρο | |||
génitif | φλύαρου | φλύαρης | φλύαρου | |||
accusatif | φλύαρο | φλύαρη | φλύαρο | |||
vocatif | φλύαρε | φλύαρη | φλύαρο | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | φλύαροι | φλύαρες | φλύαρα | |||
génitif | φλύαρων | φλύαρων | φλύαρων | |||
accusatif | φλύαρους | φλύαρες | φλύαρα | |||
vocatif | φλύαροι | φλύαρες | φλύαρα |
φλύαρος (flíaros) \ˈfli.a.ɾɔs\
Grec ancien
Étymologie
- De φλύω, phlúô (« déborder de mots, parler avec effusion »).
Nom commun 2
φλύαρος, phlúaros *\Prononciation ?\ masculin
Dérivés
- φλυαρέω
- φλυαρία
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : φλύαρος
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « φλύαρος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.