ἕτερος

Voir aussi : έτερος

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de εἷς, heîs un »), avec le suffixe -τερος, -teros[1] ; comparer avec le latin alter l’un ou l’autre »), ceterus de reste »).

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ἕτερος ἑτέρα ἕτερον
vocatif ἕτερε ἑτέρα ἕτερον
accusatif ἕτερον ἑτέραν ἕτερον
génitif ἑτέρου ἑτέρας ἑτέρου
datif ἑτέρ ἑτέρ ἑτέρ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ἑτέρω ἑτέρω ἑτέρω
vocatif ἑτέρω ἑτέρω ἑτέρω
accusatif ἑτέρω ἑτέρω ἑτέρω
génitif ἑτέροιν ἑτέραιν ἑτέροιν
datif ἑτέροιν ἑτέραιν ἑτέροιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ἕτεροι ἕτεραι ἕτερα
vocatif ἕτεροι ἕτεραι ἕτερα
accusatif ἑτέρους ἑτέρας ἕτερα
génitif ἑτέρων ἑτέρων ἑτέρων
datif ἑτέροις ἑτέραις ἑτέροις

ἕτερος, héteros *\ˈhe.te.ros\

  1. Autre.
  2. Second.
  3. Différent, contraire, opposé.

Variantes

  • ἅτερος (Dorien)
  • ἄτερος (Éolien)
  • ὥτερος (Dorien)

Synonymes

Dérivés

Nom commun

ἕτερος, héteros *\ˈhe.te.ros\

  1. Autre, l’un des deux.
  2. Second d’une énumération.
  3. Autre, semblable.

Dérivés

Références

  1. Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.