alba

Voir aussi : albá, Alba

Espagnol

Étymologie

Du latin alba, de albus, « blanc ».

Nom commun

alba \ˈal.ba\ féminin

  1. Aube, aurore.
  2. Aube, (habit).

Synonymes

Apparentés étymologiques

Vocabulaire apparenté par le sens

Forme d’adjectif

Genre Singulier Pluriel
Masculin albo
\al.bo\
albos
\al.bos\
Féminin alba
\al.ba\
albas
\al.bas\

alba \al.ba\ féminin

  1. Féminin singulier de albo, utilisé uniquement en poésie.

Prononciation

  • Carthagène des Indes (Colombie) : écouter « alba [ˈal.βa] »

Voir aussi

  • alba sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)  (habit)
  • alba sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)  (aurore)

Finnois

Étymologie

Du latin albus, « blanc ».

Nom commun

alba \Prononciation ?\

  1. Aube (lever du jour).

Gaulois

Étymologie

Mot attesté dans les prénoms gaulois Albos, Albios, Albiorix et, spécifiquement, dans Alba (Aube)[2].
Composé probablement de l'indo-européen *albho- (blanc)[1].

Adjectif

alba

  1. Blanc.

Synonymes

Nom commun

  1. Monde-d'en-haut, paradis, ciel, blanc céleste.

Variantes

Références

  • [1] : Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 978-2-87772237-7, page 37-38
  • [2] : Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, Paris, 2004, ISBN 978-2-72911529-6, page 66

Italien

Étymologie

(Nom commun 1) Du latin alba.
(Nom commun 2) De l’occitan alba.
(Nom commun 3) Du latin ecclésiastique alba, ellipse de alba vestis.

Nom commun 1

Singulier Pluriel
alba
\ˈal.ba\
albe
\ˈal.be\

alba \ˈal.ba\ féminin

  1. Aube, lever du jour, aurore.
  2. (Sens figuré) Aube, commencement, début.

Synonymes

Dérivés

Nom commun 2

Singulier Pluriel
alba
\ˈal.ba\
albe
\ˈal.be\

alba \ˈal.ba\ féminin

  1. (Littérature) Aube, poésie lyrique du Moyen Âge.

Nom commun 3

Singulier Pluriel
alba
\ˈal.ba\
albe
\ˈal.be\

alba \ˈal.ba\ féminin

  1. Aube, vêtement religieux de toile blanche.

Synonymes

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin albo
\ˈal.bo\
albi
\ˈal.bi\
Féminin alba
\ˈal.ba\
albe
\ˈal.be\

alba \ˈal.ba\

  1. Féminin singulier de albo.

Prononciation

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

  • Alba (disambigua) sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 
  • alba dans le recueil de citations Wikiquote (en italien) 

Kotava

Étymologie

Racine inventée arbitrairement[1].

Nom commun

alba \ˈalba\ (Indénombrable)

  1. Amour.
    • Ikagadikany, va jontika alba vieleon walzilil lidamen vaon pu rin lasuzilí.  (vidéo)
      Mon cher beau-parent, tu distribues quotidiennement beaucoup d'amour, autant que je m'efforce à en donner pour toi.

Quasi-synonymes

Dérivés

Prononciation

  • France : écouter « alba [ˈalba] »

Références

  • « alba », dans Kotapedia
  1. Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.

Latin

Étymologie

De albus blanc »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif albă albae
Vocatif albă albae
Accusatif albăm albās
Génitif albae albārŭm
Datif albae albīs
Ablatif albā albīs

alba \Prononciation ?\ féminin

  1. Vêtement de couleur blanche.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Références

Occitan

Étymologie

Du latin albus blanc »).

Nom commun

Singulier Pluriel
alba
\ˈalβo̯\
albas
\ˈalβo̯s\

alba \ˈalβo̯\ féminin (graphie normalisée)

  1. Aube (lever du jour).
    • Quantes de còps l’ausiguèri me dire que m’anavi crebar a voler téner en règla un òrt tant bèl. Qu’i anavi daissar la santat a trastejar aquí-lai, d’alba a calabrun.  (Sèrgi Viaule, Fotuda planeta !, 20140 [1])
      Combien de fois je l’ai entendu me dire que j’allais me crever à vouloir tenir en règle un jardin si grand. Que j’allais y laisser la santé à trafiquer là-bas, de l’aube au crépuscule.
  2. (Habillement) Aube, vêtement ecclésiastique.
  3. Peuplier blanc.

Variantes orthographiques

Dérivés

  • albada aubade »)
  • albeta début de l’aube »)
  • primalba première lueur de l’aube »)

Prononciation

Références

Roumain

Forme d’adjectif

alba \Prononciation ?\ féminin singulier

  1. Cas nominatif et accusatif féminin singulier défini de alb.

Tchèque

Étymologie

Du latin alba.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif alba alby
Génitif alby alb
Datif albě albám
Accusatif albu alby
Vocatif albo alby
Locatif albě albách
Instrumental albou albami

alba \Prononciation ?\ féminin

  1. Aube.
    • Biskup byl oděn v albě.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Forme de nom commun

alba \Prononciation ?\

  1. Nominatif, accusatif et vocatif pluriel d'album.

Anagrammes

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.