amicus

Latin

Étymologie

Dérivé de amo aimer »), avec le suffixe -icus[1].

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif amicus amică amicum amicī amicae amică
Vocatif amice amică amicum amicī amicae amică
Accusatif amicum amicăm amicum amicōs amicās amică
Génitif amicī amicae amicī amicōrŭm amicārŭm amicōrŭm
Datif amicō amicae amicō amicīs amicīs amicīs
Ablatif amicō amicā amicō amicīs amicīs amicīs

amīcus *\a.ˈmiː.kus\ (comparatif : amicior, superlatif : amicissimus)

  1. Amical.
    • cum summi viri, tum amicissimi  (Cicéron)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. Aimable, plaisant.
    • secundum te nihil est mihi amicius solitudine  (Cicéron, Att. 12, 15)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Antonymes

Dérivés

  • amice amicalement »)
  • amicitia amitié »)
  • amico se faire un ami »)
    • amicabilis amical, aimable »)
  • amicor agir en ami »)
  • amiculus, amicula petit ami, petite amie »)
  • inimicus ennemi »)
    • inimicor être ennemi »)
  • peramicus très amical »)

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif amīcus amīcī
Vocatif amīce amīcī
Accusatif amīcum amīcōs
Génitif amīcī amīcōrum
Datif amīcō amīcīs
Ablatif amīcō amīcīs

amīcus *\a.ˈmiː.kus\ masculin (pour une femme, on dit : amica)

  1. Ami.
    • Amīcum parāre
      se faire un ami, lier une relation d’amitié.

Dérivés dans d’autres langues

Prononciation

Références

  1. « amicus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.