brezhonegañ

Breton

Étymologie

Dérivé de brezhoneg, avec le suffixe -añ.

Verbe

Mutation Forme
Non muté brezhonegañ
Adoucissante vrezhonegañ
Mixte vrezhonegañ

brezhonegañ \bre.zɔ̃.ˈneː.ɡã\ intransitif (voir la conjugaison)

  1. Parler breton.
    • « Brezhonegañ d'am babigoù ?
      Ya da ’michañs ! Che ! N’on ket nay ! »
       (Anjela Duval, Brezhoneg ?, in Oberenn glok, Mignoned Anjela & alii, 2000, page 417)
      Parler breton à mes bébés ? Oui alors, sans doute ! Hé ! Je ne suis pas bête !
    • E 1983 e oa 385 enezad gouest da vrezhonegañ.  (G. Kostioù, Studierien war an dachenn in Ya !, no 410, 19 avril 2013, page 7)
      En 1983 il y avait 385 îliens pouvant parler breton.

Dérivés

Variantes dialectales

  • brezhonegiñ

Références

  • Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 110a
  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 184b, 978b
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.