brezhonegañ
Breton
Verbe
Mutation | Forme |
---|---|
Non muté | brezhonegañ |
Adoucissante | vrezhonegañ |
Mixte | vrezhonegañ |
brezhonegañ \bre.zɔ̃.ˈneː.ɡã\ intransitif (voir la conjugaison)
- Parler breton.
« Brezhonegañ d'am babigoù ?
— (Anjela Duval, Brezhoneg ?, in Oberenn glok, Mignoned Anjela & alii, 2000, page 417)
Ya da ’michañs ! Che ! N’on ket nay ! »- Parler breton à mes bébés ? Oui alors, sans doute ! Hé ! Je ne suis pas bête !
E 1983 e oa 385 enezad gouest da vrezhonegañ.
— (G. Kostioù, Studierien war an dachenn in Ya !, no 410, 19 avril 2013, page 7)- En 1983 il y avait 385 îliens pouvant parler breton.
Dérivés
- brezhonegadur
- brezhoneger
- brezhonegerez
- brezhonegour
- brezhonegourez
Variantes dialectales
- brezhonegiñ
Références
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 110a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 184b, 978b
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.