disigita
Espéranto
Étymologie
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | disigita \di.si.ˈɡi.ta\ |
disigitaj \di.si.ˈɡi.taj\ |
Accusatif | disigitan \di.si.ˈɡi.tan\ |
disigitajn \di.si.ˈɡi.tajn\ |
disigita \di.si.ˈɡi.ta\
- Séparé, qui n’est plus d’un seul bloc.
Mi ne farus al vi komplezon, se mi per mallerta mano volus analizi la ĝojon de tiu ĉi longe disigita kaj nun denove kunigita familio.
— (Louis-Lazare Zamenhof, La batalo de l’ vivo, 1891)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Antonymes
- kunigita (« uni »)
Forme de verbe
Temps | Passé | Présent | Futur |
---|---|---|---|
Indicatif | disigis | disigas | disigos |
Participe actif | disiginta(j,n) | disiganta(j,n) | disigonta(j,n) |
Participe passif | disigita(j,n) | disigata(j,n) | disigota(j,n) |
Adverbe actif | disiginte | disigante | disigonte |
Adverbe passif | disigite | disigate | disigote |
Mode | Conditionnel | Volitif | Infinitif |
Présent | disigus | disigu | disigi |
voir le modèle “eo-conj” |
disigita \di.si.ˈɡi.ta\
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « disigita [Prononciation ?] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.