kunigita

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine kun, des suffixes -ig- (« rendre, amener à ») et -it- (« participe passif passé ») et de la finale -a (adjectif).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Nominatif kunigita
\ku.ni.ˈɡi.ta\
kunigitaj
\ku.ni.ˈɡi.taj\
Accusatif kunigitan
\ku.ni.ˈɡi.tan\
kunigitajn
\ku.ni.ˈɡi.tajn\

kunigita \ku.ni.ˈɡi.ta\

  1. Uni, qui est d’un seul bloc.
    • Mi ne farus al vi komplezon, se mi per mallerta mano volus analizi la ĝojon de tiu ĉi longe disigita kaj nun denove kunigita familio.  (Louis-Lazare Zamenhof, La batalo de l’ vivo, 1891)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Antonymes

Forme de verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif kunigiskunigaskunigos
Participe actif kuniginta(j,n) kuniganta(j,n) kunigonta(j,n)
Participe passif kunigita(j,n) kunigata(j,n) kunigota(j,n)
Adverbe actif kuniginte kunigante kunigonte
Adverbe passif kunigite kunigate kunigote
Mode Conditionnel Volitif Infinitif
Présent kuniguskunigu kunigi
voir le modèle “eo-conj”

kunigita \ku.ni.ˈɡi.ta\

  1. Participe passif passé du verbe kunigi (transitif).

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.