hirem

Latin

Forme de nom commun

hirem \Prononciation ?\

Accusatif singulier de hir.

Luxembourgeois

Pronom possessif

Cas					Nominatif / Accusatif				Datif
Cas					Masculin	Féminin	Neutre	Pluriel	Masculin	Féminin	Neutre	Pluriel
Singulier		1^re personne			mäin mäi	meng	mäin mäi	meng	mengem	menger	mengem	mengen menge
		2^e personne			däin däi	deng	däin däi	deng	dengem	denger	dengem	dengen denge
		3^e personne		Masculin	säin säi / säint	seng	säin säi / säint	seng	sengem	senger	sengem	sengen senge
				Féminin	hiren hire	hir	hiert	hir	hirem	hirer	hirem	hiren hire
				Neutre	säin säi / säint	seng	säin säi / säint	seng	sengem	senger	sengem	sengen senge
Pluriel		1^re personne			eisen eise / onsen onse	eis / ons	eist / onst	eis / ons	eisem / onsem	eiser / onser	eisem / onsem	eisen eise
		2^e personne			ären äre / Ären Äre	är / Är	äert / Äert	är / Är	ärem / Ärem	ärer / Ärer	ärem / Ärem	ären äre / Ären Äre
		3^e personne			hiren hire	hir	hiert	hir	hirem	hirer	hirem	hiren hire

hirem \hˈiːʀəm\

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.