magneto

Voir aussi : Magnéto-, magneto-, magnéto, magnéto-
Cette page a été créée automatiquement et nécessite une vérification.
Elle est listée dans les pages à vérifier car créées automatiquement.
Merci d’enlever ce bandeau une fois la page vérifiée.
Langue concernée : ido.

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine magnet (« aimant ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif magneto
\maɡ.ˈne.to\
magnetoj
\maɡ.ˈne.toj\
Accusatif magneton
\maɡ.ˈne.ton\
magnetojn
\maɡ.ˈne.tojn\

magneto \maɡ.ˈne.to\

  1. Aimant.
    • Ekde tiam, tiu ĉi fascina libro kreas veran intereson pri la uzbekia urbo, altirante al ĝi, kiel magneto, homojn de diversaj landoj, kredoj, lingvoj, kulturoj.  (Artikoloj el Monato, 2012-2018)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Prononciation

Bibliographie

Ido

Étymologie

mot composé de magnet- et -o « substantif »

Nom commun

Singulier Pluriel
magneto
\Prononciation ?\
magneti
\Prononciation ?\

magneto

  1. Aimant.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.