neutron

Voir aussi : Neutron, nêutron, neutrón

Français

Étymologie

(1912) De l’anglais neutron (attesté en 1896) dérivé de neutral, avec le suffixe -on suivant le modèle de électron et de proton. Utilisé d’abord dans le domaine de l’électronique, le mot neutron est utilisé en physique nucléaire en 1921.[1]

Nom commun

SingulierPluriel
neutron neutrons
\nø.tʁɔ̃\

neutron \nø.tʁɔ̃\ masculin

  1. (Physique) Particule sans charge électrique (neutre), composée d’un quark up et deux quarks down, qui constitue le noyau atomique avec le ou les protons.
    • Le noyau de deutérium est composé d’un proton et d’un neutron.
    • Le neutron est une particule qui présente des caractéristiques très spécifiques par rapport aux autres rayonnements et autour duquel de nombeuses techniques insrtumentales ont été développées.  (Alain Lodini, Thierry Baudin, Rayonnement synchrotron, rayons X et neutrons au service des matériaux: Analyse des contraintes et des textures, 2012)

Dérivés

Hyperonymes

Holonymes

Méronymes

Traductions

Prononciation

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

Références

  1. « neutron », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage

Afrikaans

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\ (pluriel : neutrone)

  1. (Physique) Neutron.

Prononciation

Voir aussi

  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en afrikaans) 

Anglais

Étymologie

Mot dérivé de neutral, avec le suffixe -on.

Nom commun

SingulierPluriel
neutron
\Prononciation ?\
neutrons
\Prononciation ?\

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Dérivés

Prononciation

Anagrammes

  • nontrue

Voir aussi

Bosniaque

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Breton

Étymologie

De l’anglais neutron.
Mentionné dans le nouveau dictionnaire français-breton de Roparz Hemon (Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 596b) : neutron coll. -enn neutrons.

Nom commun

Collectif Singulatif Pluriel
neutron neutronenn neutronennoù

neutron \ˈnø.trɔ̃n\ collectif

  1. (Physique) Neutrons.

Références

  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 914b

Bugis

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Croate

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Danois

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Hongrois

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Indonésien

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Latin

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif neutron neutrona
Vocatif neutron neutrona
Accusatif neutron neutrona
Génitif neutronis neutronum
Datif neutronī neutronibus
Ablatif neutronĕ neutronibus

neutron \Prononciation ?\ neutre

  1. (Physique) Neutron.

Voir aussi

  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Néerlandais

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\ neutre (pluriel : neutronen)

  1. (Physique) Neutron.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 94,3 % des Flamands,
  • 96,0 % des Néerlandais.

Prononciation

Voir aussi

  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en néerlandais) 

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Occitan

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \new.ˈtɾu\ (graphie normalisée) masculin

  1. (Physique) Neutron.

Dérivés

  • neutronic

Prononciation

Références

Polonais

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \n̪ɛˈut̪rɔn̪\

  1. (Physique) Neutron.

Dérivés

Prononciation

Voir aussi

  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Roumain

Étymologie

Du français neutron.

Nom commun

masculin Singulier Pluriel
casnon articuléarticulénon articuléarticulé
Nominatif
Accusatif
neutron neutronul neutroni neutronii
Datif
Génitif
neutron neutronului neutroni neutronilor
Vocatif

neutron \Prononciation ?\ masculin

  1. (Physique) Neutron.

Bas allemand

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Serbo-croate

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\ masculin

  1. (Physique) Neutron.

Transcriptions dans diverses écritures

  • неу̀тро̄н (cyrillique)

Suédois

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

Commun Indéfini Défini
Singulier neutron neutronen
Pluriel neutroner neutronerna

neutron \neːɵˈtroːn\ commun

  1. (Physique) Neutron.

Voir aussi

  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en suédois) 

Tchèque

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif neutron neutrony
Génitif neutronu neutronů
Datif neutronu neutronům
Accusatif neutron neutrony
Vocatif neutrone neutrony
Locatif neutronu neutronech
Instrumental neutronem neutrony

neutron \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Physique) Neutron.
    • …se silnou interakci mezi protonem a neutronem.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Antonymes

Voir aussi

  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque) 

Vietnamien

Étymologie

De l’anglais neutron.

Nom commun

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.