sanctus

Français

Étymologie

(Siècle à préciser) Premier mot de l'hymne latin sanctus, sanctus, sanctus Dominus Deus sabaoth (« saint, saint, saint est le Seigneur, Dieu de l'univers »).

Nom commun

Invariable
sanctus
\sɑ̃k.tys\

sanctus \sɑ̃k.tys\ masculin

  1. (Religion) Hymne d'adoration dans le catholicisme.
  2. (Religion) Partie de la messe entre la préface et le canon où l'on chantait en latin «sanctus» répété trois fois, actuellement ce chant se fait en français.

Traductions

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

Latin

Étymologie

Du proto-italique *sanktos. De sancio.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif sanctus sanctă sanctum sanctī sanctae sanctă
Vocatif sancte sanctă sanctum sanctī sanctae sanctă
Accusatif sanctum sanctăm sanctum sanctōs sanctās sanctă
Génitif sanctī sanctae sanctī sanctōrŭm sanctārŭm sanctōrŭm
Datif sanctō sanctae sanctō sanctīs sanctīs sanctīs
Ablatif sanctō sanctā sanctō sanctīs sanctīs sanctīs

sanctus \ˈsank.tus\ (comparatif : sanctior, superlatif : sanctissimus)

  1. Participe passé de sancio.
  2. Sacré, saint.
  3. Pieux.
  4. Divin.

Synonymes

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.