convocatie
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: convocatie (hulp, bestand)
Woordafbreking
- con·vo·ca·tie
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘samenroeping’ voor het eerst aangetroffen in 1586 [1]
- Naamwoord van handeling van convoceren met het achtervoegsel -atie [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | convocatie | convocaties |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
de convocatie v [3]
- bijeenroeping van een vergadering
- convocatiebriefje
Verwante begrippen
Vertalingen
1.
|
Gangbaarheid
- Het woord convocatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "convocatie" herkend door:
| 66 % | van de Nederlanders; |
| 80 % | van de Vlamingen.[4] |
Verwijzingen
- ↑ "convocatie" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ convocatie op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.