directief
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: directief (hulp, bestand)
Woordafbreking
- di·rec·tief
Woordherkomst en -opbouw
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | directief | directieven |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
het directief o
- m (taalkunde) een naamval die de richting waarin de handeling voert weergeeft
- Het Baskisch kent een directief.
- o een dwingende opdracht gewoonlijk van een overheid, richtlijn
Hyponiemen
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | directief | directiever | directiefst |
| verbogen | directieve | directievere | directiefste |
| partitief | directiefs | directievers | - |
Bijvoeglijk naamwoord
directief
Gangbaarheid
- Het woord directief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "directief" herkend door:
| 85 % | van de Nederlanders; |
| 76 % | van de Vlamingen.[1] |
Verwijzingen
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.