emeritus

Uitspraak

• Geluid:  emeritus    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• eme·ri·tus

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘zijn ambt neergelegd hebbend’ voor het eerst aangetroffen in 1658 ^{[1] [2]}

Zelfstandig naamwoord

de emeritus m ^[3]

1. van een hoogleraar of geestelijke dat deze, na goede vervulling van zijn ambt, zijn functie heeft neergelegd (zijn emeritaat heeft)

   • Nu blijkt dat goedkoop in veel gevallen duurkoop is geweest. „Overduidelijk is gebleken dat de bezuinigingen een hoge prijs hebben gehad”, zegt emeritus hoogleraar internationale betrekkingen Fred van Staden, mede-opsteller van het rapport.^[4] 
   • De Oud-Katholieke Kerk van Nederland heeft de emeritus pastoor die in 1973 een 15-jarige jongen seksueel misbruikte alsnog op non-actief gesteld en 'hem de mogelijkheid tot het voorgaan in kerkdiensten ontzegd'.^[5] 

Bijvoeglijk naamwoord

emeritus ^[6]

1. rustend

Gangbaarheid

• Het woord emeritus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "emeritus" herkend door:

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Verwijzingen