opponente

Uitspraak

• Geluid:  opponente    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• op·po·nen·te

Woordherkomst en -opbouw

• afleiding van opponent met het achtervoegsel -e

Zelfstandig naamwoord

de opponente v

1. (sport) tegenstandster in een wedstrijd

   ▸ Haar finale tegen Jelena Ostapenko kende een grillig verloop. Gauff won de eerste set, waarna Ostapenko, de winnares van Roland Garros in 2017, de regie overnam en de partij na twee sets weer in evenwicht was. In de derde set blies Gauff vervolgens haar opponente weer van de baan (6-3, 1-6, 6-2).^[1]

   ▸ Eenmaal in de finale tikte Polling in de verlenging af na een verwurging en ging het goud naar Ono. Op papier was de Japanse judoka (de nummer 22 van de wereld) Pollings minste opponente, maar op de tatami bleek zij toch te sterk voor de viervoudig Europees kampioene.^[2]

2. vrouwelijke tegenstandster in een debat
3. vrouwelijk lid van een promotiecommissie bij een wetenschappelijke promotie die als taak heeft het proefschrift kritisch te lezen en de promovendus kritisch te bevragen
4. vrouwelijke tegenstander in een rechtszaak

Gangbaarheid

• Het woord opponente staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Verwijzingen