optatief
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: optatief (hulp, bestand)
Woordafbreking
- op·ta·tief
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘wensende wijs’ voor het eerst aangetroffen in 1847 [1]
- afgeleid van optatie met het achtervoegsel -ief [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | optatief | optatieven |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
de optatief m [3]
- (taalkunde) modus die een wens uitdrukt
| stellend | |
|---|---|
| onverbogen | optatief |
| verbogen | optatieve |
Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als bijvoeglijk naamwoord
Bijvoeglijk naamwoord
optatief [4]
- een wens uitdrukkend
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord optatief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "optatief" herkend door:
| 35 % | van de Nederlanders; |
| 33 % | van de Vlamingen.[5] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ "optatief" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ optatief op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.