ordonneren
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: ordonneren (hulp, bestand)
Woordafbreking
- or·don·ne·ren
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘bevelen’ voor het eerst aangetroffen in 1520 [1]
- Naamwoord van handeling van het Franse ordonner (met het achtervoegsel -eren) [2]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| ordonneren |
ordonneerde |
geordonneerd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
ordonneren overgankelijk [3]
Verwante begrippen
Afgeleide begrippen
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord ordonneren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ordonneren" herkend door:
| 72 % | van de Nederlanders; |
| 75 % | van de Vlamingen.[4] |
Verwijzingen
- ↑ "ordonneren" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ ordonneren op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.