ritus
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: ritus (hulp, bestand)
Woordafbreking
- ri·tus
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘geheel van rituele gebruiken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1844 [1] [2][3]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | ritus | ritussen |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
de ritus m
- geheel van ceremoniële, gewoonlijk godsdienstige gebruiken
- (religie) voorgeschreven wijze waarop een liturgische handeling verricht wordt
Verwante begrippen
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord ritus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ritus" herkend door:
| 46 % | van de Nederlanders; |
| 71 % | van de Vlamingen.[4] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ "ritus" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ ritus op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.