solitair
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: solitair (hulp, bestand)
Woordafbreking
- so·li·tair
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘eenzaam’ voor het eerst aangetroffen in 1650 [1]
- afgeleid van het Franse solitaire met het achtervoegsel -air [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | solitair | solitairen |
| verkleinwoord | - | - |
Zelfstandig naamwoord
de solitair m
- eenling
- (biologie) alleen levend dier van een diersoort die in principe in kolonies leven
Verwante begrippen
| stellend | vergrotend | overtreffend | |
|---|---|---|---|
| onverbogen | solitair | solitairder | solitairst |
| verbogen | solitaire | solitairdere | solitairste |
| partitief | solitairs | solitairders | - |
Bijvoeglijk naamwoord
solitair [3]
- alleen levend
Afgeleide begrippen
- solitairspel, solitarisme
Verwante begrippen
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord solitair staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "solitair" herkend door:
| 95 % | van de Nederlanders; |
| 95 % | van de Vlamingen.[4] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ "solitair" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ solitair op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.