splijten
Nederlands
| naamwoord van handeling | |
|---|---|
| zelfstandig | bijvoeglijk |
| splijten | splijtend |
| spleet | gespleten |
| splijting | splijtbaar |
Uitspraak
- Geluid: splijten (hulp, bestand)
Woordafbreking
- splij·ten
Woordherkomst en -opbouw
- In de betekenis van ‘kloven’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
- <Middelnederlands: spliten, vgl. Middelhoogduits: splizen, Oudfries splīta, < Proto-Indo-Europees *spleid «splinter, spaan», vgl Oudiers: sliss [2]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| splijten /'splɛɪtə(n)/ |
spleet /splet/ |
gespleten /ɣə'spletə(n)/ |
| klasse 1 | volledig | |
Werkwoord
splijten
- overgankelijk langs een nerf in tweeën breken
- We hebben eerst dit stuk hout gespleten.
- ergatief het proces van het in twee delen breken langs een nerf
- Dit hout splijt gemakkelijk.
Hyponiemen
- afsplijten, doorsplijten, opensplijten, opsplijten, uitsplijten, vaneensplijten
Afgeleide begrippen
- splijtbaar, splijtbak, splijting, splijtkool, splijtproef, splijtrichting, splijtstaaf, splijtsteen, splijtstof, splijtvlak, splijtzwam
Vertalingen
Gangbaarheid
- Het woord splijten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "splijten" herkend door:
| 99 % | van de Nederlanders; |
| 98 % | van de Vlamingen.[3] |
Verwijzingen
- ↑ "splijten" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ splijten op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.