substituut
Nederlands
Uitspraak
- Geluid: substituut (hulp, bestand)
Woordafbreking
- sub·sti·tuut
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘plaatsvervanger’ voor het eerst aangetroffen in 1486 [1]
- afgeleid van het Latijnse 'statuere' (plaatsen) met het voorvoegsel sub- [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | substituut | substituten |
| verkleinwoord | substituutje | substituutjes |
Zelfstandig naamwoord
substituut
- m plaatsvervanger
- o vervangingsmiddel
- Ik rol een afgebrande lucifer tussen duim en wijsvinger en prik bijwijlen met de geblakerde spits in mijn vlees, een schraal substituut voor het roken. Alles voelt trouwens schraal. [3]
Afgeleide begrippen
- substituut-griffier, substituut-officier, substituut-procureur
Gangbaarheid
- Het woord substituut staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "substituut" herkend door:
| 98 % | van de Nederlanders; |
| 99 % | van de Vlamingen.[4] |
Meer informatie
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Verwijzingen
- ↑ "substituut" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ substituut op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Valens, AntonHet compostcirculatieplan 2016 ISBN 978-90-254-4685-7 pagina 15
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.