αἰδήμων

Voir aussi : αιδήμων

Grec ancien

Étymologie

Du verbe αἰδέομαι, aidéomai  avoir honte »).

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif αἰδήμων αἰδήμων αἰδῆμον
vocatif αἰδῆμον αἰδῆμον αἰδῆμον
accusatif αἰδήμονα αἰδήμονα αἰδῆμον
génitif αἰδήμονος αἰδήμονος αἰδήμονος
datif αἰδήμονι αἰδήμονι αἰδήμονι
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif αἰδήμονε αἰδήμονε αἰδήμονε
vocatif αἰδήμονε αἰδήμονε αἰδήμονε
accusatif αἰδήμονε αἰδήμονε αἰδήμονε
génitif αἰδημόνοιν αἰδημόνοιν αἰδημόνοιν
datif αἰδημόνοιν αἰδημόνοιν αἰδημόνοιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif αἰδήμονες αἰδήμονες αἰδήμονα
vocatif αἰδήμονες αἰδήμονες αἰδήμονα
accusatif αἰδήμονας αἰδήμονας αἰδήμονα
génitif αἰδημόνων αἰδημόνων αἰδημόνων
datif αἰδήμοσι(ν) αἰδήμοσι(ν) αἰδήμοσι(ν)

αἰδήμων, aidếmôn *\a͜i.ˈdɛː.mɔːn\ (comparatif : αἰδημονέστερος ; superlatif : αἰδημονέστατος)

  1. Timide, présentable.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

  • αἰδημόνως
  • αἰδημοσύνη

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.