βαυκός

Grec ancien

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif βαυκός βαυκή βαυκόν
vocatif βαυκέ βαυκή βαυκόν
accusatif βαυκόν βαυκήν βαυκόν
génitif βαυκοῦ βαυκῆς βαυκοῦ
datif βαυκ βαυκ βαυκ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif βαυκώ βαυκά βαυκώ
vocatif βαυκώ βαυκά βαυκώ
accusatif βαυκώ βαυκά βαυκώ
génitif βαυκοῖν βαυκαῖν βαυκοῖν
datif βαυκοῖν βαυκαῖν βαυκοῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif βαυκοί βαυκαί βαυκά
vocatif βαυκοί βαυκαί βαυκά
accusatif βαυκούς βαυκάς βαυκά
génitif βαυκῶν βαυκῶν βαυκῶν
datif βαυκοῖς βαυκαῖς βαυκοῖς

βαυκός, baukós *\bau̯.ˈkos\

  1. Prude, bégueule.
    • Ἡ εὐσεβὴς ἔλαφος, ἡ βαυκὴ αἴλουρος καὶ ἡ γενναία ἀλώπηξ
      La Biche pieuse, la Chatte prude et le Renard généreux

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.