βλαβερός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien βλαβερός, blaberós.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βλαβερός | βλαβερή | βλαβερό | |||
| génitif | βλαβερού | βλαβερής | βλαβερού | |||
| accusatif | βλαβερό | βλαβερή | βλαβερό | |||
| vocatif | βλαβερέ | βλαβερή | βλαβερό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βλαβεροί | βλαβερές | βλαβερά | |||
| génitif | βλαβερών | βλαβερών | βλαβερών | |||
| accusatif | βλαβερούς | βλαβερές | βλαβερά | |||
| vocatif | βλαβεροί | βλαβερές | βλαβερά | |||
βλαβερός (vlaverós) \vla.vɛ.ˈɾɔs\
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βλαβερός | βλαβερά | βλαβερόν | |||
| vocatif | βλαβερέ | βλαβερά | βλαβερόν | |||
| accusatif | βλαβερόν | βλαβεράν | βλαβερόν | |||
| génitif | βλαβεροῦ | βλαβερᾶς | βλαβεροῦ | |||
| datif | βλαβερῷ | βλαβερᾷ | βλαβερῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βλαβερώ | βλαβερά | βλαβερώ | |||
| vocatif | βλαβερώ | βλαβερά | βλαβερώ | |||
| accusatif | βλαβερώ | βλαβερά | βλαβερώ | |||
| génitif | βλαβεροῖν | βλαβεραῖν | βλαβεροῖν | |||
| datif | βλαβεροῖν | βλαβεραῖν | βλαβεροῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βλαβεροί | βλαβεραί | βλαβερά | |||
| vocatif | βλαβεροί | βλαβεραί | βλαβερά | |||
| accusatif | βλαβερούς | βλαβεράς | βλαβερά | |||
| génitif | βλαβερῶν | βλαβερῶν | βλαβερῶν | |||
| datif | βλαβεροῖς | βλαβεραῖς | βλαβεροῖς | |||
βλαβερός, blaberós *\Prononciation ?\ masculin
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.