βουκολικός
Grec ancien
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βουκολικός | βουκολική | βουκολικόν | |||
| vocatif | βουκολικέ | βουκολική | βουκολικόν | |||
| accusatif | βουκολικόν | βουκολικήν | βουκολικόν | |||
| génitif | βουκολικοῦ | βουκολικῆς | βουκολικοῦ | |||
| datif | βουκολικῷ | βουκολικῇ | βουκολικῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βουκολικώ | βουκολικά | βουκολικώ | |||
| vocatif | βουκολικώ | βουκολικά | βουκολικώ | |||
| accusatif | βουκολικώ | βουκολικά | βουκολικώ | |||
| génitif | βουκολικοῖν | βουκολικαῖν | βουκολικοῖν | |||
| datif | βουκολικοῖν | βουκολικαῖν | βουκολικοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | βουκολικοί | βουκολικαί | βουκολικά | |||
| vocatif | βουκολικοί | βουκολικαί | βουκολικά | |||
| accusatif | βουκολικούς | βουκολικάς | βουκολικά | |||
| génitif | βουκολικῶν | βουκολικῶν | βουκολικῶν | |||
| datif | βουκολικοῖς | βουκολικαῖς | βουκολικοῖς | |||
βουκολικός, boukolikós *\boː.ko.li.ˈkos\
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : βουκολικός
- Latin : bucolicus
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.