γενναῖος
: γενναίος
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | γενναῖος | γενναία | γενναῖον | |||
vocatif | γενναῖε | γενναία | γενναῖον | |||
accusatif | γενναῖον | γενναίαν | γενναῖον | |||
génitif | γενναίου | γενναίας | γενναίου | |||
datif | γενναίῳ | γενναίᾳ | γενναίῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | γενναίω | γενναία | γενναίω | |||
vocatif | γενναίω | γενναίω | γενναίω | |||
accusatif | γενναίω | γενναία | γενναίω | |||
génitif | γενναίοιν | γενναίαιν | γενναίοιν | |||
datif | γενναίοιν | γενναίαιν | γενναίοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | γενναῖοι | γενναῖαι | γενναῖα | |||
vocatif | γενναῖοι | γενναῖαι | γενναῖα | |||
accusatif | γενναίους | γενναίας | γενναία | |||
génitif | γενναίων | γενναίων | γενναίων | |||
datif | γενναίοις | γενναίαις | γενναίοις |
γενναῖος, gennaîos
Dérivés
- γενναιότης
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : γενναίος
Prononciation
- *\ɡen.nâi̯.os\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ɡenˈnɛ.os\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\ʝenˈnɛ.os\ (Koinè (IVe siècle))
- *\ʝenˈne.os\ (Byzance (Xe siècle))
- *\ʝeˈne.os\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
- « γενναῖος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.