δῖος
Grec ancien
Étymologie
- Apparenté à Ζεύς, Διός, Zeús, Diós, au latin divus (« divin »), de l’indo-européen commun *dei- (« jour, dieu »)[1].
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | δῖος | δία | δῖον | |||
vocatif | δῖε | δία | δῖον | |||
accusatif | δῖον | δίαν | δῖον | |||
génitif | δίου | δίας | δίου | |||
datif | δίῳ | δίᾳ | δίῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | δίω | δία | δίω | |||
vocatif | δίω | δίω | δίω | |||
accusatif | δίω | δία | δίω | |||
génitif | δίοιν | δίαιν | δίοιν | |||
datif | δίοιν | δίαιν | δίοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | δῖοι | δῖαι | δῖα | |||
vocatif | δῖοι | δῖαι | δῖα | |||
accusatif | δίους | δίας | δία | |||
génitif | δίων | δίων | δίων | |||
datif | δίοις | δίαις | δίοις |
δῖος, dîos *\dîː.os\
Dérivés
- πανδῖος
Références
- « δῖος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.