εὔφημος
: Εὔφημος
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | εὔφημος | εὔφημος | εὔφημον | |||
vocatif | εὔφημε | εὔφημε | εὔφημον | |||
accusatif | εὔφημον | εὔφημον | εὔφημον | |||
génitif | εὐφήμου | εὐφήμου | εὐφήμου | |||
datif | εὐφήμῳ | εὐφήμῳ | εὐφήμῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | εὐφήμω | εὐφήμω | εὐφήμω | |||
vocatif | εὐφήμω | εὐφήμω | εὐφήμω | |||
accusatif | εὐφήμω | εὐφήμω | εὐφήμω | |||
génitif | εὐφήμοιν | εὐφήμοιν | εὐφήμοιν | |||
datif | εὐφήμοιν | εὐφήμοιν | εὐφήμοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | εὔφημοι | εὔφημοι | εὔφημα | |||
vocatif | εὔφημοι | εὔφημοι | εὔφημα | |||
accusatif | εὐφήμους | εὐφήμους | εὔφημα | |||
génitif | εὐφήμων | εὐφήμων | εὐφήμων | |||
datif | εὐφήμοις | εὐφήμοις | εὐφήμοις |
εὔφημος, eúphēmos
Antonymes
- βλάσφημος
- δύσφημος
Dérivés
Prononciation
- *\ěu̯.pʰɛː.mos\ (Attique (Ve siècle av. J.-C.))
- *\ˈeʍ.pʰe.mos\ (Koinè, Égypte (Ier siècle))
- *\ˈeɸ.ɸi.mos\ (Koinè (IVe siècle))
- *\ˈef.fi.mos\ (Byzance (Xe siècle))
- *\ˈef.fi.mos\ (Constantinople (XVe siècle))
Références
- « εὔφημος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.